Babasını dövmek için boks öğrendi

Ayakkabı tamirciliğindeki meselelere değinen İsmail Özkan, “Ayakkabı tamirciliği azaldı, bitti. Evvelden 4-5 kişi bile küçük bir atölyede full-time çalışırken, şu an büsbütün bitti. Artık ayakkabıları kimse tamir ettirmiyor, atıyor kenara yeni ayakkabı istiyor. Bu türlü kahırlar var.” sözlerini kullandı.

Ayakkabıların uzun ömürlü olması için yapılması gerekenleri de anlatan Özkan, şunları kaydetti: “Ben kendim ayakkabı yapıyorum. Gerçek deri fabrikadan tuzlanarak çıkıyor. Tuzlanmış deri ile ayakkabı imalatını yapıyoruz, üstüne rötuş boyası atıyoruz. Bunu alan kişi bir gün sonra yağmur yahut su temas etmeden lostrada hoş bir boya attırması lazım. Ondan sonra bu ayakkabı tuzu atmaz, rahat bir halde giyilebilir. Boyamazsan bu ayakkabı beyazlar” dedi.

”BABAM BENİ ÇOK DÖVÜYORDU”

Gençliğinde uzun vakit boksla uğraştığını kaydeden İsmail Özkan, “Babam küçük yaşta beni çok dövüyordu. O denli sinirleniyordum ki, kendi kendime ‘bu boksu öğreneceğim, babamı döveceğim’ diyordum. Lakin baba dövülür mü? Ben de boksa başladım. Babam da o ortalar hasta oldu. Maçlara çıkıyordum. Maçı kazandığımda tribünlere bakıyordum, ‘babam keşke yanımda olsaydı da maçlarımı seyretseydi’ diyordum. Arkadaşlarımın babaları gelirdi, omuzlarına alıp gezdirirlerdi. Benim babam yoktu. Bunun duygusallığını hala yaşıyorum” dedi.

Özkan, “Babam beyin kanaması geçirmişti, hasta olduğu için karşılaşmalara gelemiyordu. Ben kendi maçlarımı izletmeye çalışıyordum, izleyemiyordu, akli istikrarı gitmişti. Babama maçlara gideceğim dediğimde ‘oğlum dikkat et kendine’ derdi” biçiminde konuştu.